تا طرح خوب رویش خورشید چشم تو
غمگین ترین غروب مرا شادی می کند
***
دلم غبار گرفته از انتظار اینک
بیا ببین که دلم مانده غصه دار اینک
***
کاشکی مردی بیاید حرف های سینه را معنا کند
واژه واژه رمز خط کوفی آیینه را معنا کند
***
در انتظار تو عمری به سر شد و شب و روزم
چنان گذشت که هریک هزار در نظر آمد
دریچه باز قفس بر تازگی باغ ها سر انگیز است.
اما ، بال از جنبش رسته است.
وسوسه چمن ها بیهوده است.
میان پرنده و پرواز ، فراموشی بال و پر است.
در چشم پرنده قطره بینایی است :
ساقه به بالا می رود . میوه فرو می افتد.دگرگونی غمناک است.
نور ، آلودگی است. نوسان ، آلودگی است. رفتن ، آلودگی.
پرنده در خواب بال و پرش تنها مانده است.
چشمانش پرتوی میوه ها را می راند.
سرودش بر زیر وبم شاخه ها پیشی گرفته است.
سرشاری اش قفس را می لرزاند.
نسیم ، هوا را می شکند: دریچه قفس بی تاب است.
سروده سهراب سپهری